بهینه سازی مسیر هاد ی های انتقال در محفظه فلزی تجهیزات الکتریکی مبتنی بر سازگاری الکترومغناطیسی با استفاده از روش تصمیم گیری چند معیاره مطالعه موردی: سیستم تزریق جریان 25 کیلو آمپر

مسیریابی بهینه هادی های انتقال در یک محفظه شامل تجهیزات الکتریکی و الکترونیکی در راستای کارکرد صحیح و بدون اختلال سیستم به عنوان یک مبحث پیچیده مطرح است. میدان های تداخلی ناشی از جریان های بالای برخی از تجهیزات درون محفظه و عملیات کلیدزنی، ولتاژ هادی های انتقال را می تواند تحت تأثیر قرار دهد. این ناسازگاری الکترومغناطیسی عملکرد نادرست ادوات فرمان و اندازه گیری را به دنبال خواهد داشت. در حالت معمول ارائه مسیر بهینه هادی های انتقال تنها شامل برقراری توازن بین دو پارامتر قیمت و افت ولتاژ است. حال آنکه بحث سازگاری الکترومغناطیسی پارامتر سومی را در بهینه سازی مسیر مطرح ساخته و در نتیجه یافتن بهترین حالت از لحاظ نوع هادی (ساده- شیلددار)، مدهای تفاضلی و مشترک (سیم های مجازی و یا موجود) و کاندویت (گسسته- پیوسته) مسأله جدیدی را به میان می آورد که با این دقت و کیفیت تاکنون به آن پرداخته نشده است. در ضمن استفاده از کاندویت انتخاب چند گانه ای از مسیرها را پیش روی می گذارد که خود بهبود دو پارامتر اساسی دیگر یعنی قیمت و افت ولتاژ را در بر داشته و نقطه عطف این تحقیق محسوب می شود. در این مقاله رویکرد ساخت یافته سازگاری الکترومغناطیسی به منظور انتخاب مسیر بهینه هادی های انتقال با به کارگیری فرآیند تصمیم گیری سلسله مراتبی در یک محفظه فلزی ارائه می شود. روش ارائه شده برای سیستم آزمایشگاهی تزریق جریان مورد مطالعه و تحلیل قرار گرفته است.